Coś do ukrycia - Cora Carmack

Mackenzie „Max” Miller ma poważny problem. Jej rodzice wpadli właśnie z niezapowiedzianą wizytą do miasta i jeśli zobaczą jej tatuaże, piercing i ufarbowane na wściekłą czerwień włosy, nieludzko się wściekną. Gorzej – gdy spotkają również jej obecnego chłopaka, Mace’a, zapewne zdecydują się ją wydziedziczyć. Max wmówiła im, że spotyka się z sympatycznym i poukładanym gościem, którego poznała w bibliotece, a wytatuowany facet z tunelami w uszach ni diabła nie pasuje do tego opisu. Sytuacja jest katastrofalna. Jedyne wyjście to w ciągu trzech minut znaleźć kogoś, kto zgodzi się odegrać chłopaka z biblioteki.

"Coś do ukrycia" to kontynuacja cyklu "Coś do stracenia" Cory Cormack,której powieści młodzieżowe stały się bestsellerami i które opowiadają o normalnym życiu,stracie i akceptacji siebie. Oboje bohaterów w przeszłości coś stracił : Max - siostrę, Cade - swoją pierwszą miłość. Te wydarzenia sprawiły, że oboje się zmienili ,oboje próbują żyć jakoś na nowo.
Max Miller nie jest typową grzeczną dziewczynką - nie nosi ona skromnych ubrań,nie słucha rodziców i jest cała wytatuowana. Co gorsza spotyka się z chłopakami, których jej rodzice nigdy by nie zaakceptowali i tak jest jej dobrze, więc gdy rodzice wpadają do niej w odwiedziny nie może ona przedstawić im Mace'a a przez zbieg okoliczności natrafia ona na Cade'a - takiego faceta, który ją odstrasza i przeraża bo przypomina o jej przeszłości. Prosi go ona o to aby udawał jej chłopaka i o dziwo...on się zgadza ! Z drugiej strony dla Cade'a to idealna okazja aby poćwiczyć swoje umiejętności aktorskie  i chwila oddechu od myślenia o Bliss - jego miłości, która jest u progu zaręczyn.
Oboje są sobą zafascynowani, przyciąga ich do siebie ale próbują temu zaprzeczyć. Skoro to chłopak na niby uczucia też mogą takie być, prawda? Im więcej spędzaja czasu ze soba tym bardziej nie mogą się oprzeć uczuciom, które pojawiają się między nimi. Jednak przeszłość nie pozwala im się posunąc naprzód... 
"Coś do ukrycia" to typowa młodzieżówka,którą można przeczytać w jeden wieczór. Czyta się ją łatwo i przyjemnie chociaż ona porusza tematy nie tak proste i oczywiste. Pomimo dużej dawki romansu nie wydała mi się ona zbyt przesłodzona , ale prawdziwa. Max jest buntowniczką, Cade - jest grzecznym chłopakiem. On jest aktorem, ona próbuje swoich sił w zespole dorywczo pracując w klubie jako tancerka i barmanka. Taka dwójka to na pewno mieszanka wybuchowa ! Ta książka przypomina mi powieści Cooleen Hoover, w których nie tylko chodzi o miłość, ale także o inne problemy głównych bohaterów. I Cade i Max zmagają sie ze stratą bliskich im osób,ze zranionym sercem i akceptacją siebie takimi jakimi jesteśmy. Czasami trudno nam pokazać światu właściwie jacy jesteśmy, czasami się tego boimy, bo pokazując się światu wyszlibyśmy ze swojej strefy komfortu. Ta książka pokazuje, że w takich chwilach ważna jest ta druga osoba, która może nas wspierać i która akceptuje nas. 
Po okładce mozemy stwierdzić, że to jest typowe romansidło ale nie zgadzam sie z tym tak do końca. Oczywiscie w powiesciach młodzieżowych jest obecna ta miłość ale na szczęście nie na cukierkowym poziomie. Co więcej-co mi się bardzo podobało - książka jest podzielona na rozdziały z perspektywy Cade'a i Max co daje nam szerszą perspektywę jak sprawy wyglądają. Czasem pozwala nam spojrzeć na sprawy głównego bohatera/bohaterki z innego punktu widzenia niz dotychczas.
Podsumowując ta książka może nie jest jakimś arcydziełem ale na pewno jest warta przeczytania bo to ciepła , czasem opowiadana z humorem opowieść o dwójce ludzi, którzy z pozoru są tak różni a jednak tak do siebie podobni.

(...) Nie chcę cię martwić, ale życie nigdy nie jest proste. Jest porąbane, a potem się umiera.