"Uwikłanie" -Zygmunt Miłoszewski

Witajcie kochani!
Mamy nowy rok więc postanowiłam przeczytać coś, co od dawna za mną chodziło czyli "Uwikłanie" Zygmunta Miłoszewskiego. Co z tego wyszło? Przekonajcie się sami !


W klasztorze,w centrum miasta, zamordowano jednego z uczestników niekonwencjonalnej terapii grupowej, w czasie której pacjenci wcielali się w role swoich bliskich. Przypadkowe zabójstwo podczas włamania? Taka jest oficjalna wersja, gdyż Szackiemu trudno uwierzyć w hipotezę, że sprawcą zbrodni jest któryś z uczestników terapii. A jeśli tak, to dlaczego? Czy motywu należy szukać w nich samych, czy w osobach, które odgrywali podczas terapii? Każde przesłuchanie dostarcza informacji jeszcze bardziej wikłających sprawę. Prokurator ma nadzieję, że dokładne zbadanie przeszłości denata - osoby pozornie nieciekawej i bezbarwnej - pozwoli wykryć przyczynę zabójstwa i znaleźć sprawcę. Są jednak tajemnice, których nie odkrywa się bezkarnie - rodzinne tajemnice strzeżone przez siły potężniejsze niż rodzina. 

Zygmunta Miłoszewskiego chyba nie muszę nikomu przedstawiać. Król kryminału, którego powieści chętnie są ekranizowane i aż wstyd przyznać, że to jest pierwsza powieść , którą przeczytałam. Główny bohater,Teodor Szacki, to prokurator, który dostał sprawę zabójstwa starszego mężczyzny w ośrodku terapeutycznym. Początkowo stara się on rozwikłać tę sprawę ale do tego mu będzie potrzebne zrozumienie terapii ustawień, w której to uczestnicy wcielają się w członków rodziny/znajomych danego pacjenta. Brzmi dosyć ciekawie, prawda?

Elegancja zaczyna się od dziesięciu tysięcy. Pan jest schludny.

"Uwikłanie" to dobry kryminał ale początek po prostu mnie nie wciagnął tak bardzo jakbym tego chciała. Jednak postanowiłam dać mu szansę i się nie zawiodłam. Po nudnawym początku coraz bardziej wchodziłam w świat Szackiego i jego rodziny. Szacki to dosyć skomplikowany bohater czego nie spodziewałam się po książce, która ma 300 stron. Zazwyczaj w takich książkach zbrodnia ma pierwsze miejsce i rzadko mamy wgląd aż w tak dużą część  życia prywatnego.

Jeśli chodzi o samo zabójstwo to dla tych którzy znają dobrze historię Polski pewnie bedzie ciekawszą lekturą. Miłoszewski umieścił w tym kryminale historię PRL-u a którą ja tylko znałam z lekcji historii. I to tej książce dodaje pewien smaczek bo już to nie jest fikcyjny kryminał ale zawarte są w im jakieś fakty.

"Dlaczego nikt, do kurwy nędzy, nie chce zrozumieć czym była PRL? Otóż była totalitarnym systemem opartym na represjonowaniu i gnębieniu obywateli przy pomocy wszelkich środków, gdzie najwięcej do powiedzenia miał, jakkolwiek by patetycznie to zabrzmiało aparat terroru, czyli wszechobecne, inwigilujące nieomal wszystkich i w każdej chwili gotowe  zareagować służby? Kurwa, nie rozumiesz, że oni cały czas chcą, żebyś wierzył w "Misia" i "Bruneta wieczorową porą"?  Nic dziwnego. Tam nie ma nic o więzieniach, wypadkach i zaginięciach. Nie ma wydziału III, szantażu, sprzedawczyków. Nie ma tam Departamentu D."

Książka zdecydowanie jest warta uwagi i czasu - dla starszych czytelników zdecydowanie polecam bo ja po czesci mogłam jeszcze tego nie zrozumieć - w końcu nie żyłam w tamtych czasach.
A wy czytaliście coś Miłoszewskiego? Jak wasze wrażenia? Dzielcie się w komentarzach!

PS. Ostatnio ciągle katuję się tą piosenką więc podzielę się z wami moją miłością do Amaryllis :)