"Dziwne losy Jane Eyre" - Charlotte Bronte

Osierocona dziewczyna podejmuje pracę nauczycielki w posiadłości Edwarda Fairfaxa Rochestera. Zostaje jego narzeczoną, ale Rochester ukrywa przed światem ponury sekret.
Charlotte Brontë opowiada o wielkim uczuciu, które połączyło ludzi z różnych, tak odległych od siebie sfer – w świecie, gdzie konwenanse stanowiły o towarzyskim „być albo nie być”.


Jane Eyre została sierotą zaraz po narodzinach i została przygarnięta przez swojego wuja, który zaopiekował się nią ale po kilku latach zmarł. Po tym wychowywała ją pani Reed - jej wujenka wraz ze swoimi dziećmi, które to gnębiły ją i nie traktowały własciwie. Wujenka ay pozbyć się Jane wysyła ja do zakładu w Lowood, który miał wychować ją na lepszą osobę)trzeba wiedzieć, że Jane w tamtej rodzinie była postrzegana jako dziecko kłamliwe i fałszywe). Po kilku latach w szkole trafia jej się posada guwernantki w posiadłości Edwarda Fairfaxa Rochestera, który skrywa mroczną tajemnicę....
"Dziwne losy Jane Eyre" to klasyk, który wydaje się każdy powinien znać. Jeśli chodzi o mnie to była pierwsza powieść Charlotte Bronte i aż żałuję, że zwlekałam z nią aż do tego momentu. Główna bohaterka to niezwykle skomplikowana postać - można powiedzieć z krwi i kości - bo nie można o niej powiedzieć, że jest całkowicie dobra, niewinna i grzeczna. Nie jest ona ani piękna, ani czarująca ale inteligenta, silna i twarda. Jest ona jednocześnie wrażliwa i twarda;postępuje zgodnie z własnym sumieniem i nigdy nie łamie swoich zasad. Z kolei Edward Rochester to niby człowiek oschły, zimny ale po bliższym poznaniu okazuje się osobą niezwykle namiętną ale także wrażliwą. Życie go także nie oszczędzało więc może dlatego znajduje wspólny język z Jane?
"Dziwne losy Jane Eyre" to nie tylko historia miłości ale także historia wybaczenia, pogodzenia się z losem oraz historia o wolności.Charlotte Bronte idealnie pokazała to wszystko z czego składała się ówczesna XIX - wieczna Anglia. Czytając ta książkę możemy przeżywać ten czas wspólnie z bohaterką i to chyba jest takie wyjątkowe w książkach.
Jednym z powodów dla których ta powieść może wydać się pociągająca jest watek tajemnicy Edwarda Rochestera, która przez większość czasu zostaje nierozwiązana ale kiedy już to następuje to...jedno wielkie wow. Oczywiście jak przy każdej książce zgadywałam co główny bohater może ukrywać i już myślałam, że wiem ale okazało się , że to było coś czego chyba nikt się nie spodziewał. 

Niektórym książka może nie spodobać się ze względu na długie opisy czy powolną akcję ale to wszystko skłąda się na styl autorki i czyni tą książkę tak wyjątkową. Teraz rzadko się zdarza aby książka pomimo wolnej akcji była tak wciągająca, ale mnie od razu pochłonęła i nie mogłam się oderwać.  I chociaż posiada ona więcej niż 500 stron to wystarczy jeden, dwa wieczory aby ją pochłonąć.

Ciężko podsumować tą książkę bez spojlerowania bo tam wszystko jest ze sobą powiązane i ma sens. Polecam tą książkę dla tych wszystkich, którzy lubią epokę wiktoriańską jak i dla fanów Emily Bronte (którzy nie czytali jeszcze dzieł jej siostry) o naprawdę warto. Jeżeli zagłębicie się w tą lekturę będziecie wiedzieli dlaczego warto ją przeczytać - tak jak dobry towar to ta książka broni się sama.

A może już czytaliście tą książkę? Jeśli tak zapraszam do dzielenia się swoimi opiniami o książce !

Daleko lepiej jest cierpliwie znosić ból, którego nikt nie odczuwa prócz ciebie, niż popełnić czyn nierozważny, którego złe następstwa rozciągnęłyby się na wszystkich twoich bliskich.

Jest ci zimno, ponieważ jesteś sama; żadne zetknięcie nie krzesze z ciebie tego ognia, który jest w tobie. Jest ci niedobrze, ponieważ najlepsze z uczuć, danych człowiekowi, najwyższe i najsłodsze, trzyma się z dala od ciebie. Jesteś niemądra, ponieważ jakkolwiek cierpisz, nie chcesz przyznać skinieniem tego uczucia, nie chcesz posunąć się krokiem tam, gdzie ono na ciebie czeka..